Heller model

Boeing 707  był czterosilnikowym, wąskokadłubowym, odrzutowym samolotem pasażerskim dalekiego zasięgu w układzie dolnopłata produkcji amerykańskiej. Napęd zapewniały cztery silniki Pratt and Whitney JT3C lub JT3D. Oblot prototypu miał miejsce w 1954 roku, a produkcja seryjna trwała w okresie 1958-1979. W jej toku wytworzono 1010 egzemplarzy Boeinga 707. W chwili zaistnienia na przełomie lat 40. i 50. XX wieku wydajnych silników odrzutowych, koncern Boeing zdecydował się – na własne, ogromne ryzyko finansowe – opracować pierwszy odrzutowy samolot pasażerski, który mógłby być również oferowany lotnictwu wojskowemu USA jako latający tankowiec, pod oznaczeniem KC-135. USAAF wyraziła spore zainteresowanie i złożyło zamówienia. Podobnie rzecz się miała z cywilnymi linami lotniczymi, które zażyczyły sobie jednak stworzenie szrszego samolotu – tak powstał Boeing 707. W toku produkcji seryjnej powstało kilka różnych wersji samolotu mających różne wersje silników oraz coraz doskonalszą awionikę. Zależnie od wersji Boeing 707 mógł zabrac od 141 do 189 pasażerów. W oparciu o kadłub Boeinga 707 powstało także kilka wersji wojskowych (np. E-3 Sentry albo E-6 Mercury), które jednak były samolotami wyraźnie zmienionymi w stosunku do wersji cywilnych.