Instalację gazową zasilaną z sieci gazowej stanowi układ przewodów za kurkiem głównym, prowadzonych na zewnątrz lub wewnątrz budynku, wraz z armaturą, kształtkami i innym wyposażeniem, a także urządzeniami do pomiaru zużycia gazu, urządzeniami gazowymi oraz przewodami spalinowymi lub powietrzno-spalinowymi, jeżeli są one elementem wyposażenia urządzeń gazowych.

Instalację gazową zasilaną gazem płynnym ze stałych zbiorników lub baterii butli, znajdujących się na działce budowlanej na zewnątrz budynku, stanowi układ przewodów za głównym zaworem odcinającym instalację zbiornikową, butle lub kolektor butli prowadzonych na zewnątrz lub wewnątrz budynku, wraz z armaturą, kształtkami i innym wyposażeniem, a także urządzenia do pomiaru zużycia gazu, urządzenia gazowe z wyposażeniem oraz przewody spalinowe lub powietrzno- spalinowe odprowadzające spaliny bezpośrednio poza budynek lub do przewodów w ścianach.

W budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, budynkach w zabudowie zagrodowej i budynkach rekreacji indywidualnej przewody instalacji gazowej, a w pozostałych budynkach tylko przewody za gazomierzami lub odgałęzieniami prowadzącymi do odrębnych mieszkań lub lokali użytkowych, powinny być wykonane z rur stalowych bez szwu bądź z rur stalowych ze szwem przewodowych, łączonych przez spawanie lub z zastosowaniem połączeń gwintowanych, albo z rur miedzianych łączonych przez lutowanie lutem twardym zawierającym fosfor (L-Ag2P, L-CuP6).

Zgodnie z zasadą lutowania twardego użycie topnika przy stosowaniu lutów z fosforem nie jest konieczne przy lutowaniu miedzi z miedzią, czyli rury miedzianej z łącznikiem wykonanym z miedzi. Przy połączeniach miedzi z mosiądzem lub brązem topnik jest niezbędny.