TYNKI RENOWACYJNE

System tynków renowacyjnych DEITERMANN

  Potrzeba zastosowania tynku renowacyjnego pojawia się niespodziewanie. Zazwyczaj wymusza to zalanie lub podciąganie kapilarne wody od strony gruntu. Mur staje się mokry i dotychczasowy tynk traci przyczepność. Pojawiają się też wykwity solne, plamy oraz pęknięcia. Pozostaje tylko jego usunięcie. Żeby nie pozostawiać ściany bez wykończenia, a jednocześnie przyśpieszyć osuszanie budynku i zapobiec wykwitom solnym, do tynkowania wybiera się zaprawę renowacyjną.

   Struktura takiego tynku jest porowata. Dzięki temu charakteryzuje się on wysoką dyfuzyjnością, Przepuszcza parę wodną i ułatwia odprowadzanie wilgoci poza ścianę. Szybsze jej schnięcie ogranicza też pozostałe niepożądane zjawiska: wykwity solne, porastanie pleśnią lub algami. Tynk taki potrafi też gromadzić sól wydostającą się wraz z wodą z muru. Odkłada się ona w jego wewnętrznych warstwach, bliżej ściany. Dzięki temu nie następuje jej krystalizacja na elewacji. Woda natomiast odparowuje i nie zostaje podciągana kapilarnie wzwyż.

System tynków renowacyjnych składa się z:

• obrzutki - weber.san 950 (DEITERMANN AS),

• tynku podkładowego - weber.san 952 (DEITERMANN PG),

• tynku renowacyjnego - weber.san 953/954 (DEITERMAN SP szary/biały),

• szpachli wygładzającej - weber.san 956 (DEITERMANN FP),

• farby dyfuzyjnej - weber.san Silikatfarbe   (Eurolan Silikat).

System tynków renowacyjnych może być stosowany także przy wysokim stopniu zasolenia, a jego skuteczność została potwierdzona certyfikatem WTA. Jest to o tyle istotne, że deklaracja zgodności (będąca wymogiem formalnym) klasyfikująca tynk jako renowacyjny wg normy PN-EN 998-1:2004 "Wymagania dotyczące zapraw do murów. Część 1. Zaprawa tynkarska" nie świadczy o skuteczności systemu tynków. Wymogi stawiane przez WTA są zupełnie inne niż wymogi normowe.