Sedacja Wziewna – jest to całkowicie bezpieczna i nieszkodliwa metoda pozbycia się strachu i lęku towarzyszącemu wizycie w gabinecie stomatologicznym, polecana zarówno dzieciom jak i osobą dorosłym. Jego zastosowanie w medycynie znane jest od bardzo dawna na całym świecie, w Polsce jego szersze zastosowanie obserwuje się od kilku lat, w medycynie stosowany jest np. jako środek znieczulający i łagodzący lek podczas porodu co jest dowodem na jego nieszkodliwe działanie. „Gaz rozweselający” jest to mieszania tlenu i podtlenku azotu. Wdychany jest podczas zabiegu za pomocą jednorazowej maseczki. Podtlenek azotu wywołuje także lekkie znieczulenie, dlatego przy mniejszych ubytkach zbędne staje się klasyczne podanie znieczulenia miejscowego. Efekt działania jest odczuwany już po 1-2 minutach, jest to przyjemne „oszołomienie”. Pacjent cały czas zachowuje przytomność i świadomość tego co dzieje się podczas zabiegu.

Stany chorobowe, w których jest wskazane użycie sedacji wziewnej jako metody z wyboru:

• Astma: gdyż N20 nie powoduje podrażnienia układu oddechowego. Ryzyko ataku zmniejsza się na skutek redukcji stresu. Sprawność oddychania i samopoczucie pacjenta poprawia wysoka ( ok. 60%) zawartość tlenu w mieszance oddechowej.
• Padaczka- ryzyko ataku maleje z powodu zmniejszenia stresu.
• Choroby serca- N2O nie wpływa na układ sercowo-naczyniowy. Pacjent otrzymuje zwiększone stężenie tlenu ( ok 60%) dzięki czemu ok 100% więcej tlenu dociera do naczyń wieńcowych ( na co wskazuje pulsoksymetr). Brak stresu powoduje brak zwiększania zapotrzebowania na tlen.
• Nadciśnienie: brak wpływu N2O na układ naczyniowy; zmniejszenie lęku i stresu wpływa korzystnie na poziom ciśnienia krwi podczas zabiegu.
• Hemofilia: znieczulające działanie N2O powoduje w wielu przypadkach brak konieczności ukłucia igłą.

Przeciwwskazania do sedacji N2O/O2:

• niedrożność górnych dróg oddechowych ( przeziębienie, przerost migdałów)
• choroby psychiczne
• stwardnienie rozsiane, porfiria, miastenia gravis
• rozstrzenie oskrzelowe i rozedma płuc
• alkoholizm
• brak współpracy pacjenta